Bez właściwej diagnozy nie wolno podjąć kuracji. Jeśli nie wiadomo co należy kurować, nie wiadomo także – jak. W następstwie tego naturalnie adepci leczenia podczas studiów tyle czasu dedykują na opanowanie sztampowych i dzisiejszych procedur diagnostycznych. Samo słowo wywodzi się z języka greckiego i świadczy rozpoznanie. W procesie diagnostycznym medyk na podstawie wyników badań i obserwacji przejawów identyfikuje typ dolegliwości, na jakie uskarża się chory, nadaje im nazwę, a w następnej kolejności jest wstanie zaoferować dobre metody kuracji. Dopiero po ustawieniu diagnozy dopuszczalne jest również wypowiadanie się co do ewentualnego rokowania. Bez oceny sztuka lekarska nie byłaby w ogóle możliwa. Naturalnie z tego powodu, odkąd wyłącznie medycyna zaczęła stawiać pierwsze działania, najwięcej uwagi inspirowano na opracowanie trafnych metod diagnostycznych. Obecnie lekarze dysponują niezwykle współczesnymi metodami diagnozowania, wykorzystującymi odkrycia z innych dziedzin wiedzy: biochemii, fizyki jądrowej, statystyki, nie są wobec tego skazani tylko na najbardziej podstawową metodę czyli diagnozę przy łóżku schorowanego. Mają wsparcie w postaci nowoczesnej diagnostyki laboratoryjnej oraz obrazkowej. Bez ustanku niemniej jednak wywiad inaczej rozmowa z chorym oraz doświadczenie oraz intuicja doktora mają w medycynie największe znaczenie. Z punktu widzenia pacjenta teoretyczne rozważania lekarskie na temat przeróżnych typów diagnozy nie mają niemalże żadnego znaczenia. Cierpiącemu człowiekowi, który przychodzi do lekarza, zależy tylko na tym, aby przestały mu dokuczać kłopotliwe objawy.

https://anonserek.pl